Bobry
W przeszłości zasięg występowania gatunku obejmował całą strefę umiarkowaną Europy i Azji, do czasów dzisiejszych wyginął w wielu regionach Europy. Można go spotkać w północnej części Eurazji: od Francji, przez Europę Środkową, Skandynawię, po Rosję, wraz z azjatycką jej częścią, a także w chińskim regionie Sinciang i w zachodniej Mongolii.
W większości krajów europejskich Castor fiber podlega ochronie na podstawie dwóch aktów prawnych: Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk oraz dyrektywy siedliskowej. W Polsce jest gatunkiem częściowo chronionym.
Uzębienie
Zęby bobrów pełnią istotną rolę i wykazują specyficzne adaptacje w budowie ze względu na biologię gatunku. Za pomocą długich i mocnych siekaczy bobry mogą wykonywać większość swoich kluczowych czynności życiowych – w tym ścinać drzewa, budować tamy i żeremia. Siła nacisku siekaczy C. fiber odpowiada ciężarowi kilku ton na centymetr kwadratowy, dzięki czemu możliwe staje się ścinanie drzew z gatunków o twardym drewnie, jak buk i grab. O sprawności zgryzu decydują siekacze dolne, których długość może sięgać 15 cm. Siekacze górne służą tylko jako punkt oparcia. Przednia powierzchnia siekaczy jest brunatno-czerwona lub pomarańczowa. Charakterystyczna, szeroka diastema osiąga u bobra około 70% całkowitej szerokości szczęki i sprawia, że bóbr podczas prac pod wodą może wargami zamknąć pysk pozostawiając siekacze na zewnątrz. Za diastemą leży jedyny przedtrzonowiec, a dalej trzy trzonowce. Zęby bobra rosną przez całe jego życie i dlatego wymagają ciągłego ich ścierania.